Bijpraten met bestuursondersteuner Wim Hoezen: “Als het nu niet lukt, dan geef ik het op!”

Wie jou een beetje gevolgd heeft, weet dat je altijd al maatschappelijk betrokken bent geweest. Waar komt je inzet vandaan?

“Ik heb een bloedhekel aan mensen die wel kritiek hebben, maar bij wijze van spreken niet eens gaan stemmen. Je ziet dat steeds meer. Ik noem dat de Goede Tijden Slechte Tijden mentaliteit. Je moet niet mopperen, maar doen. Van jongs af aan heb ik dat meegekregen. Mijn vader was altijd heel actief bij de scouting. Mijn kinderen hebben dat weer overgenomen.

Op die manier ben ik ook wethouder in Lith geworden. Ik zag hoe de vriendjespolitiek voor maatschappelijke verdeeldheid zorgde en stoorde me daaraan. Toen heb ik op een gegeven moment gezegd: “Ik doe het zelf wel.”

Mensen kennen jou veelal als wethouder, kartrekker, bestuurslid/bestuursondersteuner. Maar bovenal ben jij ondernemer. Waarin? 

Ik ben van oorsprong biochemicus. Halverwege de jaren ’70 moest ik in dienst en heb toen een tijd lang gewerkt op een plek waar ik in elk geval nog in aanraking kwam met de chemie. Eerst in het laboratorium en later in de buitendienst. Ik hield me bezig met het lakken van producten. Ik ben daar na mijn diensttijd terug gegaan. Daar is uiteindelijk mijn onderneming uit gegroeid. Ik ontwerp lakinstallaties voor metaal, hout, kunststof. Denk aan auto’s of kantoormeubelen. Het is een heel specifieke branche. 

Officieel ben ik gepensioneerd. Dit jaar word ik 69 jaar. Maar in de praktijk werk ik gewoon door. Het is echt niet zo dat ik altijd werk. Ik heb al die verschillende functies tegelijk kunnen doen, omdat ik flexibel ben. Vrij pakken op momenten dat het kan, soms in de avonduren als het nodig is, altijd bereikbaar zijn. En ja: “Zaken gaan voor het meisje.” Gelukkig heb ik een partner die me altijd gesteund heeft daarin. 

Je zet je al heel lang in voor de toeristische en recreatieve sector in het buitengebied. Denk je dat er een moment komt dat je tevreden terug kan kijken? 

Het is op dit moment heel spannend. Tien gemeentes in Noordoost Brabant overleggen serieus over een regionale strategie om het gebied gezamenlijk op de kaart te zetten. De gemeente Oss werkt aan een soortgelijk plan van aanpak voor de eigen gemeente. In de komende weken gaan er beslissingen vallen. 

Ik maak me al zo lang hard voor de vrijetijdssector. Het gaat om de ondernemers, maar ook om leefbaarheid. De sector heeft een economisch belang én profiteert tegelijk van de kwaliteiten van de omgeving. De omgevingskwaliteiten, zoals landschap natuur en cultuurhistorie  vormen het goud van de regio. Dit is dan een omgeving waar het goed wonen, werken en recreëren is en draagt daardoor bij aan de leefbaarheid.

In Nederland is dat besef er landelijk al wel. Er wordt beleid op gemaakt. Hier is het lang niet echt gezien. Nu lijkt het erop dat het doordringt. 

Maar ik moet wel zeggen: als het nu niet lukt, dan geef ik het op. Dan stop ik ermee.” 

Iets heel anders om af te sluiten. Een vraag die bij een Maasmeanders-lid speelde: waarom draag je altijd gilletjes?

“Haha, dat heb ik altijd al gedaan. Behalve als het hoogzomer is of ik in de tuin werk. Ik vind ze gewoon mooi. Ik heb er ongeveer 40 in de kast hangen. En als ik er ergens één zie hangen die mooi vind, koop ik ‘m.”